आपली भारत भूमी ही संतांची, सज्जनांची आणि महात्म्यांचीही भूमी आहे, मांदियाळी आहे. अनेक थोर मंडळींनी या भूमीवर जन्म घेऊन मानवाच्या आत्मिक उन्नतीची आणि सद्भाव बुद्धीची व नैतिकतेची प्रवृत्ती जोपासण्याचे कार्य केले आहे. पंथ, मठ, संप्रदाय वर्ण, धर्म, जात, भाषा, लिंग आदि भेद-अभेदांच्या पलिकडे जाऊन त्यांनी समाजाला माणुसकीची, विश्वबंधुतेची, एकतेची, समतेची शिकवण दिली आणि समाजात शांतता व स्थैर्य निर्माण करण्याचे कार्य केले.

 आजच्या अधःपतित बिकट सामाजिक परिस्थितीत अशा प्रकारचे ध्येय उराशी बाळगून तनमनधनाने वाहून घेऊन कार्य करणाऱ्या हजारो कार्यकर्त्यांची समाजाला आवश्यकता आहे आणि असे कार्यकर्ते जोखून, त्यांच्यावर संस्कार करून, त्यांना घडवून, त्यांना बल, चरित्र व आत्मशक्तिसंपन्न करून समाजहितासाठी कार्यरत करण्यासाठीच ‘श्रीपाद सेवा मंडळा’ ची (ट्रस्टची) स्थापना झाली आहे.

 ’श्रीपाद सेवा मंडळा’ ची मूळ संकल्पना सद्‌गुरु प.पू.श्री.श्रीपाद दत्तात्रेय तथा मामासाहेब देशपांडे यांची असून त्यांनी आपले सर्व आयुष्य याच ध्येयाला वाहिले होते. वेद-प्रणित कृपायोग किंवा शक्तिपात योगाच्या दत्तसंप्रदाय, नाथसंप्रदाय, वारकरी संप्रदाय आणि भागवत संप्रदाय या चारही संप्रदाय शाखांचे ते अध्वर्यु व अधिकारी पुरूष होते. आपल्या सद्‌गुरु पूज्य मातुःश्री पार्वतीदेवी आणि प.पू. सद्‌गुरु योगिराज श्री.वा.द. गुळवणी महाराज यांचा पूर्ण अनुग्रह व कृपा त्यांना लाभली होती. हे चार व जगातील इतर सर्व संप्रदाय व पंथ मूलतः एकाच ईश्वरी शक्तीपासून निघालेले असल्यामुळे ते सर्व मूलतः एकच आहेत असे प.पू.श्री.मामांचे प्रतिपादन होते. त्यांचे लाखो चाहते, भक्त व अनुग्रहित देशात व परदेशात ठिकठिकाणी विखुरलेले आहेत.

परमपूज्य सद्‌गुरु श्री मामासाहेब देशपांडे

 (१) ‘श्रीपाद सेवा मंडळ’ हे नाव प.पू.श्री.मामांना त्यांचे सद्‌गुरु प.पू.योगिराज श्री.वा.द.गुळवणी महाराज यांनीच सुचविले होते व त्याच नावाखाली प.पू.श्री.मामांनी आपल्या हयातीत ठिकठिकाणी कार्य चालविले. म्हणून ‘श्रीपाद सेवा मंडळ’ या संस्थेचे संस्थापक प.पू.श्री.मामाच होते व संस्था त्यांचा तसाच कृतज्ञता व आदरपूर्वक उल्लेख नेहमी करीत राहील.
(२) सर्वज्ञात दत्तावतार श्रीपाद श्रीवल्लभ स्वामीमहाराज यांचेही तेच नाव आहे. आमच्या सद्‌गुरु प.पू.श्री.मामांचेही तेच नाव आहे.
(३) श्रीपाद सेवा मंडळाला व्यक्तिपूजा मान्य नसून अनादि, निर्गुण ईश्वरीव्यक्तीची पूजा मान्य आहे आणि ही शक्ती म्हणजेच ‘श्री’ ज्या सद्‌गुरु चरणांद्वारे मूर्त व कार्यरत होते, त्यांना ‘श्रीपाद’ म्हणतात हा अध्यातातील अनुभूतीचा निगूढ प्रांत आहे. म्हणून हे नाव आले आहे

  प.पू.श्री.मामा हे श्रीदत्त उपासक व दत्तावतारी महात्मा होते. तसेच त्यांचा जन्मही गुरुवारी झालेला होता; म्हणून हाच श्रीपाद सेवा मंडळाचा आठवड्यातील प्रमुख महत्वाचा दिवस आणि उपासनेचा मुख्य दिवस . प.पू.श्री.मामांची ‘श्रीज्ञानेश्वरी’ था ग्रंथावर पूर्ण श्रद्धा असून त्यातील तत्त्वज्ञानाचा त्यांनी आदर्श ठेवला होता व त्याप्रमाणे ते जगतही होते, म्हणून श्रीपाद सेवा मंडळाचा मुख्य तत्त्वज्ञानाचा ग्रंथ ‘श्रीज्ञानेश्वरी’ हाच राहील.

  श्रीपाद सेवा मंडळ या विश्वस्त निधीची स्थापना दिनांक २५ जानेवारी १९९१ रोजी झाली व सदर संस्था पुण्यातील धर्मादाय आयुक्तांकडे A-1993 या क्रमांकावर नोंदणी कृत आहे.

  ’श्रीपाद सेवा मंडळाचे’ कार्य उत्तरोत्तर वाढीस लागो आणि वर्षत सकळ मंगळी, ईश्वरनिष्ठांची मांदियाळी त्यातून निर्माण होवो, हीच मंगल प्रार्थना सर्वांतर्यामी सद्‌गुरुंपाशी कळकळीने करीत आहोत.

  ।। अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ।।

9

भाव हा नुसता येऊन भागत नाही, तर तो रुजावा लागतो.
तोही असा; की वाटेल ते झाले तरी माझे
सद्‍गुरूच बरोबर,श्रीभगवंतच बरोबर! त्यांनी सांगीतलेले वेद गीता हेच बरोबर!

2

आपल्याला शुध्द सत्संग साधायचा आहे;
प्रत्येक क्षणाला तो मिळवायचा आहे.
"आपल्या आयुष्याचे पहिले ध्येय तेच असले पाहिजे; मग बाकीचे सगळे !"
असे जर निश्चयाने ठरवले, तरच ते साधेल.

3

श्रीसद्‍गुरुंचे आपल्याकडे सतत लक्ष असतेच;
आपलेच त्यांच्याकडे लक्ष नसते.
प्रसंगांनीच आपल्याला त्यांच्या वात्सल्यमय पांघरुणाची जाणीव होत असते.

4

सद्‍गुरूंवर, श्रीभगवंतांवर पूर्णत्वाने सगळे सोपवले पाहिजे,पूर्ण शरणागती पत्करली पाहिजे. मग भले कितीही वाईट प्रसंग आले तरी चालतील; कितीही चांगले प्रसंग आले तरी चालतील. आणि हे जर जमले; तरच त्या प्रेमाचा वसंतोत्सव अनुभवता येईल.

17

श्रीभगवंतांचे अनुसंधान, त्यांचे नामसंकीर्तन हे केवळ त्यांच्यासाठीच व्हायला हवे. त्यांच्याशिवाय त्यात इतर काहीही, एवढेसेही यायला नको. नाही तर आपले 'मी-माझे' सुटणारच नाही.

5

संसार हा एकाच गोष्टीसाठी चांगला; की संसार करता करताच सगळ्या परीक्षा होऊन जातात. मग परमार्थासाठी वेगळया परीक्षांना बसायची जरुरी नसते.

6

कुठल्या रूपाने श्रीभगवंत समोर येतील, माहित नाही! म्हणून समोर आलेल्या प्रत्येकाशी चांगलेच वागावे, नीटच वागावे. येणाऱ्याचे स्वागतच करावे; आपण अगदी त्याला ओळखत असलो तरी सुद्धा!

7

एखादी गोष्ट जर सोडायची असेल तर ते इतके सोपे नसते. आपण सोडू सोडू असे नुसते म्हणतो; मात्र ते सुटत नाही. पण जर कोणी दणका घातला तर मात्र ते लगेच सुटते. हा दणका कोण घालते? तर ते सद्‍गुरु घालतात; बरोबर योग्य वेळी घालतात. असा दणका मिळाला की, ती गोष्ट जागच्या जागी सुटते.

1

सद्‍गुरूंचा विश्वास निर्माण व्हावा, ह्यासाठी आपल्याला खूप मेहनत घ्यावी लागते. त्यांनी सांगितलेले नीट ऐकून मनापासून करावे लागते; आणि शिवाय ते आपले म्हणून करावे लागते !

8

इंद्रियांशी खेळणे म्हणजे साक्षात अग्नीशी खेळणे आहे.
असे जर इंद्रियांशी खेळलात, तर ती तुमचा सर्वनाश करतील. जर या इंद्रियांवर ताबा हवा असेल व त्या भगवंतांजवळ जायचे असेल, तर सद्‍गुरूंना शरण जाण्याशिवाय दुसरा मार्ग नाही.

10

हरिभजनाला, नामस्मरणाला उशीर करण्यात काही अर्थ नाही. जेवढा उशीर कराल, तेवढे आयुष्य हातातून निघून गेले असे समजायचे. म्हणून आपला एकही क्षण वाया जाणार नाही असा कसोशीने प्रयत्न तरी करायचा; म्हणजे निदान एक क्षण तरी मुखी नाम येईल.

11

आपल्या प्रत्येक कृतीमध्ये असे काही तरी
असावे की, जे श्रीभगवंतांना पोहचले पाहिजे.
.... आणि असे विचार येऊ लागले की समाजावे,
आपण अगदी योग्य दिशेला चाललो आहोत!

12

एक लक्षात ठेवा; कधीही, कितीही, कशीही कर्मे पुढे आली तरी ती नि:स्पृहपणे करायचा प्रयत्न करावा. शिवाय त्याच्यात दुसऱ्याला बुडवायचा चुकून सुद्धा विचार करू नये. जेवढा बुडवायचा विचार येईल, त्याच्या शंभर पटींनी भरावे लागेल हे लक्षात ठेवावे.

13

साधना जेव्हा मिळते तेव्हा; आपण जर लक्षात ठेवले असेल तर; असे आठवेल की, सद्‍गुरूंनी वेगळेच सांगितलेले असते आणि आपण मात्र ते ऐकूनही तिसरेच करत असतो.
शिवाय वर त्यांनाच विचारत असतो की; अहो आम्हांला अनुभव कसा नाही?

14

जितका साधनेचा निर्णय आपण पुढे ढकलू तितका आयुष्यातील वेळ वाया जात जाईल आणि आयुष्याच्या
शेवटी श्रीभगवंत काही भेटणार नाहीत. मग शेवटी त्यांचे नाम आठवणार नाही किंवा रूपही आठवणार नाही.

15

शांतपणे कर्मांचा उपभोग न घेणे
हे घातक ठरणारे असते.
पण तोच अलिप्तपणा जमला पाहिजे .

16

आपले कुठल्याही गोष्टींकडे दुर्लक्ष जरी झाले,तरी श्रीभगवंतच आपल्याला सांभाळून घेतात. ते आपल्याला कमीपणा येऊन देत नाहीत; कारण आपण त्यांचे नाम घेतोय ना? त्यांना तेच तर हवे असते. म्हणूनच कोठल्याही परिस्थितीत नामस्मरण सोडू नये.