पुण्यतिथी महोत्सव, २०२५

महोत्सवातील कार्यक्रमांत प्रथम सकाळी ७.१५ ते ८.१५ या वेळेत सामुदायिक साधना झाली. साधनेसाठी मोठ्या संख्येने साधक बंधुभगिनी उपस्थित होते. सकाळी ९ वाजता प.पू.सद्‌गुरु श्री.शिरीषदादांचे सभागृहात मंगल आगमन झाले व तदनंतर ९.३० ते १०.३० या वेळेत सौ.मधुवंती बोरगांवकर यांची गायन-सेवा झाली. श्री.विजय उपाध्ये, श्री. मनोज भांडवलकर, श्री.मिलिंद तायवाडे व श्री.सुश्रुत चितळे यांनी त्यांना वाद्यसाथ केली. त्यांनी प्रथम ‘जय जय राम कृष्ण हरी’ हा नामजप केला. त्यानंतर ‘सुंदर ते ध्यान’, ‘अवचिता परिमळु’, ‘रुणुझुणु रुणुझुणु रे भ्रमरा’, ‘भाग्यदा लक्ष्मी बारम्मा’, ‘गुरु परमात्मा परेशु’, ‘अवघे गरजे पंढरपूर’, ‘निघालो घेऊन दत्ताची पालखी’, ‘माझे माहेर पंढरी’, ‘बोलावा विठ्ठल’, तसेच प.पू.सद्‌गुरु श्री.शिरीषदादांचा ‘संत प्रेमळ प्रेमळ’ यांसारखे सुंदर अभंग गाऊन अत्यंत श्रवणीय अशी गायन-सेवा श्रीसद्‌गुरुचरणीं रुजू केली. ही भक्तिरसपूर्ण गायनसेवा श्रीसद्‌गुरुचरणीं रुजू केल्याबद्दल सौ.मधुवंती बोरगांवकर यांचा व त्यांना वाद्यसाथ करणाऱ्या साथीदारांचा प.पू.श्री.दादांच्या हस्ते शाल, श्रीफळ, पुष्पगुच्छ व मानधन देऊन सत्कार करण्यात आला.

त्यानंतर ठीक १०.४५ वाजता प.पू.श्री.शिरीषदादांची पुण्यकालाची प्रवचन-सेवा सुरू झाली.

या ओवीचे विवरण करताना प.पू.श्री.दादांनी असे सांगितले की; ‘‘साधक-सद्‌भक्त हा देव, द्विज (ब्रह्मस्वरूप महात्मे) व गुरु यांवर अतूट अशी सात्त्विक श्रद्धा असणारा हवा. त्याने परमार्थ-शास्त्रशिक्षण घ्यावे. भगवंतांची चाकरी करावी वा नाम घेण्याचा धंदा करावा. भगवत्प्रेमाचे धन मिळवावे. त्याने अंतिमतः जीवाचे शिवाशी लग्न लावावे. मगच त्याला ती दिव्य शांती मिळेल. जो इंद्रियांवर संयम असणारा श्रद्धावान साधक-सद्‌भक्त आहे, त्यालाच ज्ञानाचा लाभ होतो आणि निर्वाण समाधान व शांती लाभते. हीच ब्रह्मस्थिती होय. ही शांती अचुंबित म्हणजे अस्पर्श, विषयादींचा स्पर्श नसलेली असते. साधकास ज्ञान होण्यासाठी त्याच्याकडे सात्त्विक श्रद्धा हवी. ती मिळविण्यासाठी त्याने ज्ञानाचे भांडार असलेल्या सद्‌गुरूंनाच शरण जावे तसेच सद्‌गुरुप्रदत्त नाम घ्यावे, साधन करावे व श्रीभगवंतांची व सद्‌गुरूंची वा त्यांच्या स्थानांची सेवा करावी. शांतीची व परब्रह्माची प्राप्ती होण्यासाठी साधकाने अंगी निरभिमानता व वैराग्य बाणवावे. यासाठी त्याने भक्तीची प्रेममुद्रा (सद्‌गुरूंची प्रेमकृपा) मिळवावी. ही भक्तीच ज्ञान, वैराग्य, निवृत्ती, धृती, शांती व ब्रह्मस्थिती यांची जननी आहे !’’

श्रवणेंद्रियांचे पारणे फिटविणाऱ्या व अंतःकरण बोधामृताने तृप्त करणाऱ्या या प्रवचन-सेवेनंतर ‘जय जय करुणामूर्ति दयाळा जय जय श्रीपादा ।’ व ‘श्रीकृष्ण गोविंद हरे मुरारे ।’ हे नामजप व आरती-मंत्रपुष्प होऊन पुण्यकाल साजरा करण्यात आला. सद्‌गुरु-पादुकांचे दर्शन व तीर्थप्रसाद घेऊन उपस्थित भक्तजन अत्यंत समाधान पावले. संपूर्ण कार्यक्रम नेटक्या व अतिशय शिस्तबद्ध रीतीने संपन्न झाला.

या कार्यक्रमास ज्येष्ठ संस्कृततज्ज्ञ डॉ.श्रीमती कांचन मांडे, आर्वीचे ह.भ.प.डॉ.श्री.नारायणदादा निकम महाराज, कण्हेरी मठाचे ह.भ.प.श्री. लक्ष्मण महाराज कोकाटे, पुण्यातील ह.भ.प.श्री.राजेंद्र महाराज दहीभाते, श्री. श्रीकांत महाराज पातकर, संस्थेचे विश्वस्त, हितचिंतक व अनेक प्रतिष्ठित मंडळी आवर्जून उपस्थित होती. संस्थेचे विश्वस्त समिती सदस्य श्री.श्रीवर्धन गाडगीळ यांनी कार्यक्रमाचे सूत्रसंचालन केले व उपस्थितांचे आभार मानले.

श्री ज्ञानेश्वरीतील ही ओवी त्यांनी प्रवचन-सेवेसाठी घेतली होती. प.पू.सद्‌गुरु श्री.मामा आणि प.पू.सौ.ताई यांची चरित्रे प्रस्तुत ओवीत वर्णन केल्याप्रमाणे कशी तंतोतंत आहेत, हे त्यांनी या वेळी सांगितले. वरवर सोपी वाटणारी ही ओवी आपल्या परंपरेतील महात्म्यांची, प.पू.सद्‌गुरु श्री.मामांची आणि प.पू.सद्‌गुरु मातुःश्री सौ.ताईंची अंतरंगस्थिती वर्णन करते, हे त्यांच्या उत्तुंग चरित्रांम‌धील अनेक दाखले देऊन त्यांनी समजावून सांगितले.

आपले सद्‌गुरु हे परमात्म्याच्या गूढ स्वरूपाशी एकरूप होऊन असतात. लौकिकदृष्ट्या ते आपल्याला सामान्यांसारखेच वावरताना दिसतात. परंतु सामान्यांमध्ये आणि महात्म्यांमध्ये सगळ्यात मोठा फरक असा असतो की, आपल्या वाट्याला आलेले कर्म हे आपल्याच देहप्रारब्धामुळे आलेले असते, तर महात्मे त्यांची कर्मे स्वअर्जित नसली तरीही स्वतःच्या वाट्याला आलेली कर्मे अत्यंत प्रामाणिकपणे करीत असतात. मात्र त्या कर्मांच्या फळापासून ते अंतःकरणातून पूर्णपणे अलिप्त असतात. त्या कर्मांचा त्यांच्या परमार्थाला कधीच अडथळा होत नाही. त्यांचे भगवद्‌अनुसंधान कधीही सुटत नाही.